PHOTOGRAPHY WEBLOG

Almost 2,000 people braved frigid weather early Saturday but didn't get cold feet when they all went naked in the center of gothic Bruges in an art "happening" organized by photographer Spencer Tunick.

With temperatures closing in on freezing, winds lashing the turrets of the city and rain putting a shine on the ancient cobblestones, 1,950 people shed their clothes at dawn, with many posing in a street close to the medieval Belfry or touring the canals on boats.

U.S. photographer Tunick has been doing such nude assemblages around the world since 1992. The artist chose Bruges to open the Corpus 05 festival, which runs through September.

Bron: AP.

Hollands Zicht wordt een fotoboek over Nederland. Een boek waaraan u zelf mee kunt werken. Een boek over Nederland zoals u het ziet - waargenomen door uw ogen. Gun ons een blik in uw dagelijks leven: thuis, op het werk, in uw vrije tijd of gewoon op straat. Of: Wat is voor u typisch Nederlands? Hoe ziet uw favoriete plek er uit? Waar brengt u veel van uw tijd door? Hollands Zicht wordt een dwarsdoorsnede van wat u en een heleboel landgenoten aardig, (on)opvallend of waardevol vinden aan ons land. Een prachtig overzicht van hoe Nederlanders hun eigen land ervaren aan het begin van de 21ste eeuw.

U kunt foto's inzenden die op allerlei thema's betrekking hebben. Een deskundige jury zal alle inzendingen beoordelen; de vijfhonderd beste foto's zullen in het boek worden opgenomen. Bij opname van uw foto in het boek krijgt u bij verschijnen gratis een exemplaar van Hollands Zicht opgestuurd. Daarnaast maakt u met uw inzending kans op prachtige prijzen. Tot slot kan uw foto geselecteerd worden voor een overzichtstentoonstelling, die naar verwachting begin 2006 zal plaatsvinden. U kunt uw foto op deze pagina insturen; lees wel eerst de spelregels.

In het boek zullen naast een selectie uit de ingezonden foto's ook een aantal foto's worden opgenomen van bekende professionele fotografen, die in het Avro-televisieprogramma Hollands Zicht geportretteerd zijn.

Bron: Avro.

Een 29-jarige inwoner van Zwijndrecht is zaterdagochtend ernstig gewond geraakt nadat hij in de buurt van Kasteel St. Gerlach in Valkenburg op een hek was geklommen. Hij kwam in een spies terecht en moest met ernstige verwondingen aan zijn linker bovenbeen en onderbuik naar het ziekenhuis in Maastricht worden gebracht.

Kasteel St. Gerlach is op dit moment extra streng bewaakt met een metalen hekwerk vanwege het bezoek van George Bush. De Amerikaanse president slaapt de komende nacht in het kasteel. Het 29-jarige slachtoffer wilde foto's maken van de beveiligingsmaatregelen die zijn genomen vanwege het bezoek.

Bron: Novum.

De NCRV besteedt op 14 mei in het programma "De mooiste plek van Nederland" aandacht aan het natuurgebied De Wieden en aan natuurfotograaf Paul van Gaalen, die De Wieden als zijn achtertuin beschouwt.

14 mei, Nederland 1, om 16.05 uur. De herhaling is op 15 mei om 14.30 uur.

Lees ook het artikel in De Stentor.

De New York Times besteedt aandacht aan World Press Photo en trends in de persfotografie:

A trend that jury chairman Mr. Goldberg noted this year was how "many photographers went back to shooting medium format," which produces large, lucid negatives still unrivaled by even the best digital cameras. "There you see really the difference in quality."

One photographer keen on traditional film is Paolo Woods, a self-described "digital dinosaur," who won a World Press prize this year for his idiosyncratic images of Iraq, which he shot on square-format, black-and-white film. In addition to the quality differences, Paolo Woods appreciates the pace of analog shooting. "Photojournalists always look for speed, but I wanted to be slowed down somehow," he said. "It's a bit like wine: you make the wine; then you wait a while for it to become good before you drink it. But digital images, you consume immediately."

Though he occasionally shoots digitally, he says that seeing each shot on a digicam's L.C.D. screen can lead to lazy picture-making. "You tend to be satisfied a lot more quickly," he said, "but when you're shooting with film, you never know what you've got, and you push on and eventually it's the last image that's the good one. There's a desire to see a certain photojournalism of quality, the real in-depth work. I think in the viewers there is a thirst for good, quality work."

The editors of The New York Times Magazine invite all undergraduate and graduate university students to submit original photo essays or portfolios for the 2005 New York Times Magazine Photography Contest. The goal of the competition will be to feature the very best photojournalism and art photography being created today by students of photography who are the potential stars of the next generation.

One winner will be chosen and their work will be published in the September 11, 2005 issue of the magazine. In addition, the winner will receive $1,000. Two runners-up will also be selected, and their work will be featured on www.nytimes.com.

Editors are interested in photography that reflects "the way we live now." Eligible entries may be examples of photojournalism, portraiture or art photography.

To be eligible for entry, the work:

-Must have been created within the past year.
-Must not have been previously published.
-Must include at least 10, and not more than 20 photographs. Both color and black-and-white photographs are acceptable.
-Must include captions and dates for all images.
-Must be postmarked or received by 6 p.m. on June 15, 2005.

For more information, see the Call For Entries and the Official Rules.

De opening van het aanstaande Festival aan de Werf (Utrecht, 19-28 mei) is The Shooting Gallery, een multimedia voorstelling die een persoonlijke blik gunt in het leven van een fotojournalist, een man die zijn brood verdient met oorlog en conflict. De journalist wint een prestigieuze prijs voor een foto van een stervend kind. Terwijl zijn carrière door deze prijs een vlucht neemt, blijft het beeld hem achtervolgen en zijn geweten verscheuren.

Oorlogsfotografen zijn meer dan eens vergeleken met paparazzi van bloed en leed. Als de dood is ingetreden pikken ze, of in dit geval klikken ze, rond de lijken van een oproer. Ze tonen wat er aan de hand is, maar hebben deze beelden genoeg impact om de loop der gebeurtenissen te keren?

The Shooting Gallery onderzoekt de relatie tussen fotograaf, de media en consument. Zij doet dit in de vorm van een video-installatie, waarin een acteur, de centrale rol van de fotograaf vertolkt, gecombineerd met video en beelden uit de media. Het persoonlijke verhaal van de fotograaf gaat een dialoog aan met de machinaties van de mediaperformer. Langzaam ontdekken we met hun de fascinerende wereld waarin feiten en fictie verraderlijke begrippen lijken te zijn.

De voorstelling is geinspireerd op het boek The Bang Bang Club, een autobiografisch verslag van Greg Marinovich an Joao Silva, twee Zuid-Afrikaanse oorlogsfotografen. The Shooting Gallery laat ook fotografisch werk zien van Greg Marinovich en Joao Silva.

Photojournalists have been hit by errant baseballs, knocked down by basketball or football players and struck by hockey pucks that have squeezed through lens-sized slits in the rink boards. They have been trampled by celebrating fans, and they have been run over by network television camera carts on increasingly crowded stadium sidelines.

For the most part, though, they accept injury as an occupational hazard.

It's been more than five years since Sports Illustrated photographer Johnny Iacono was hit in the face by an overthrown baseball while shooting the 1999 World Series from the first-base photographer's well at Shea Stadium. Doctors installed 20 screws, two plates and wire mesh to repair his shattered jaw, but he still lost most of the teeth on one side of his mouth.

"I'm still a little gun-shy," he said. "The very first time I went back to work after the accident, Jose Canseco hit a line drive that missed my head by five inches. That's when I said, 'Forget it. This is my job.' I've got to wipe it out of my head. People said I should sue. What for? They'd take away our positions. Sorry. It's our job."

(PS Twee maanden geleden liep een cameraman in Houston een gebroken nek op toen een basketbalspeler op volle snelheid buiten het veld raakte.)

Bron: The Houston Chronicle.

Adviestarieven voor foto's mogen van de NMa (mededinging) niet gepubliceerd worden. De Fotografenfederatie schrijft in een brief dat dat het vak schaadt: "In geschillen [...] kon de rechter zich niet langer baseren op de gemiddelde prijzen." Wat wel mag is de gemiddelde betaalde prijzen in het fotovak communiceren, na objectief onderzoek. Daaruit blijkt o.m. dat gemiddeld 135 euro per uur wordt betaald.

Bron: Villamedia.

"Wegens groot succes en op veler verzoek" herhaalt de Avro een aantal afleveringen uit de serie Hollands Zicht. Hollands Zicht belicht het creatieve proces dat voorafgaat aan het maken van een foto.

De komende vijf zaterdagmiddagen kunt u kijken naar:

Teun Hocks
Herhaling op zaterdag 7 mei om 16.30 uur op Ned.1
Voor zijn expositie in Los Angeles, de stad der filmhelden, gebruikt fotograaf Teun Hocks zichzelf om letterlijk en figuurlijk een antiheld af te schilderen. Een indruk van een zichzelf relativerend multi-kunstenaar.

Gerald van der Kaap
Herhaling zaterdag 14 mei 16.30 uur op Ned. 1
De ‘Godfather van de VJ’s in Nederland’, zoals Gerald van der Kaap ook wel genoemd wordt, begeeft zich al jaren op het brede vlak van multimedia. In zijn fotowerk maakte hij een ontwikkeling door van ‘geënsceneerde fotografie’ naar zwart-wit fotografie naar met de computer gegenereerde beelden.

Hans Heus
Herhaling op zaterdag 21 mei om 16.30 uur Ned. 1
Hans Heus is een van de bekendste sportfotografen van Nederland. Zijn foto’s drukken soms intense emoties, soms ook juist een grote verstildheid uit. Uit Heus' werk blijkt zijn grote liefde voor sport – niet zo verwonderlijk want hij wilde als kind wielrenner worden.

Anton Corbijn
Herhaling op zaterdag 28 mei om 16.30 uur op Ned.1
Gefascineerd door Nederlandse rocksterren, wilde Anton Corbijn altijd muzikant worden. Totdat een fotografische carrière beter bij hem bleek te passen. Hij werd wereld- beroemd met zijn foto’s van David Bowie, Miles Davis (foto), zijn platenhoezen voor U2 en foto’s van talloze andere popsterren.

Elspeth Diederix
Herhaling op zaterdag 4 juni om 16.30 uur op Ned.1
Het werk van Elspeth Diederix lijkt in eerste instantie op documentaire-fotografie, vanwege de indrukwekkende landschaps-en natuurbeelden. Die beelden voorziet zij echter van een artistiek accent, zoals de eigengemaakte mobielen die ze in de Sinaï-woestijn in Egypte plaatste.

Aanstaande zondag in AVRO Close Up: Robert Capa, de fotograaf en de legende.

Robert Capa, fotojournalist en oprichter van het fotoagentschap Magnum Photos, was al tijdens zijn leven een legende. Rusteloos zwierf hij van oorlogsfront naar oorlogsfront op jacht naar spectaculaire beelden. Privé was Capa een vrouwengek, een drinker en een gokker. ‘Robert Capa: de man en de legende’ vertelt het verhaal van de Hongaarse vluchteling die zichzelf volledig opnieuw uitvond.

Op 25 mei 1954 stapte oorlogsfotograaf Robert Capa (1913) op een landmijn op een obscuur slagveld in Frans Indochina (Vietnam). Daarmee kwam er een dramatisch einde aan het al even dramatische leven van deze legende. Bijna 20 jaar trotseerde Capa levensbedreigende situaties aan alle belangrijke oorlogsfronten ter wereld. Steeds wist hij heelhuids het slagveld te verlaten met fotorolletjes vol indringende zwart-wit beelden op zak. Angst kende Capa wel degelijk, maar die overwon hij om de ultieme foto te kunnen schieten. Zijn motto: If your pictures aren't good enough, you aren't close enough.

Capa mocht zijn tomeloze ambitie aanvoeren als verklaring voor zijn moed, feit is dat zijn bewogen levensgeschiedenis hem goed voorbereid had op situaties die het uiterste van hem vergden. Als 19-jarige Hongaarse vluchteling belandde Capa in Berlijn, waar hij leerde fotograferen. Later, in Parijs, verkocht hij zijn eerste werk en ontmoette hij zijn grote liefde Gerda Taro. Met Gerda reisde hij naar het front van de Spaanse Burgeroorlog, waar hij in 1936 een foto van een stervende soldaat maakte die hem wereldfaam bezorgde. Kort na deze professionele doorbraak namen de gebeurtenissen echter een tragische wending toen Gerda in 1937 een dodelijk auto-ongeluk kreeg. Vanaf dat moment leefde Capa erop los alsof hij niets te verliezen had, een mentaliteit die hem ironisch genoeg rijk en heel beroemd maakte. ‘Robert Capa: de fotgraaf en de legende’ vertelt met talloze archiefbeelden het verhaal van Capa’s leven en schept zo tevens een boeiend tijdsbeeld van de roerige eerste helft van de 20ste eeuw.

Een co-productie van Popint du Jour en AVRO in samenwerking met France 5.

Zondag 8 mei, 18.30 uur op Ned.1.

Hubert van Es haalt in de New York Times herinneringen op aan de foto's die hij maakte van het chaotische vertrek van de Amerikanen uit Saigon.


foto Hubert van Es

Lees zijn uitgebreide herinneringen aan die historische gebeurtenis in de New York Times.

Iran's strict Islamic dress code has backfired in at least one big way. Some young Iranian women are more obsessed with their appearance than their counterparts in the West. And they're lining up in record number to improve on the look nature gave them with cosmetic surgery.

The most popular form of plastic surgery in America is liposuction, but in Iran, where the female form is kept largely under wraps, women prefer to spend their money where they can show it off. So Iran, where the morality police used to confiscate eyeliner and lip gloss, is now the nose job capital of the world.

Photographer Newsha Tavakolian is planning a book on Iranian women. The nose craze, she says, started with satellite TV from the West.

"Everyone saw how the Western women, they have very small nose and look almost like Barbie, and the Iranian women, they see them and they say, 'Oh, I want to look like them,'" says Tavakolian. "They want to make their nose small."

CBS News maakte hierover een reportage, waarin ook Newsha Tavakolian aan het woord komt.

Trouw-fotograaf Werry Crone heeft begin jaren negentig ervaren hoe scherp de koningin haar privé-domein bewaakt. Crone had de opdracht om Beatrix gedurende een jaar te volgen. Een foto van haar hondje mocht hij aanvankelijk niet publiceren, omdat daarmee de indruk werd gewekt dat Crone zomaar door het paleis had mogen dwalen, plaatjes schietend die in de privésfeer lagen. Pas toen haar duidelijk werd dat de foto was gemaakt tijdens een openbare ontvangst, ging de koningin akkoord.

Crone mocht evenmin het personeel van de koningin herkenbaar in beeld brengen: wie haar bedient en verzorgt, dat gaat het volk niet aan. Ontstemd was Beatrix toen bleek dat Crone mee was gegaan met een ambtelijke delegatie ter voorbereiding van een staatsbezoek aan Japan in 1991. Zelfs dit kijkje in de keuken ging al te ver, vond Beatrix.

Bron: Trouw.